Słowo Boże i Kościół dziś

Czytania na dziś

Wtorek III tygodnia Adwentu

Księga Sofoniasza 3,1-2.9-13.
Biada buntowniczemu i splugawionemu miastu, co stosuje ucisk!
Nie słucha głosu i nie przyjmuje ostrzeżenia, nie ufa Panu i nie przybliża się do swego Boga.
Wtedy przywrócę narodom wargi czyste, aby wszyscy wzywali imienia Pana i służyli Mu jednomyślnie.
Z tamtej strony rzek Kusz wielbiciele moi – moi rozproszeni – dar Mi przyniosą.
W dniu tym nie będziesz się wstydzić wszystkich twoich uczynków, przez które dopuściłaś się względem Mnie niewierności; usunę bowiem wtedy spośród ciebie pysznych samochwalców twoich, i nie będziesz się więcej wywyższać na świętej mej górze.
I zostawię pośród ciebie lud pokorny i biedny, a szukać będą schronienia w imieniu Pana.
Reszta Izraela nie będzie czynić nieprawości ani wypowiadać kłamstw. I nie znajdzie się w ich ustach zwodniczy język, gdy paść się będą i wylegiwać, a nie będzie nikogo, kto by ich przestraszył.


Księga Psalmów 34(33),2-3.6-7.17-18.19.23.
Będę błogosławił Pana po wieczne czasy,
Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.
Dusza moja chlubi się Panem,
niech słyszą to pokorni i niech się weselą.

Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością,
oblicza wasze nie zapłoną wstydem.
Oto zawołał biedak i Pan go usłyszał,
i uwolnił od wszelkiego ucisku.

Pan zwraca swe oblicze przeciw zło czyniącym,
by pamięć o nich wymazać z ziemi.
Pan słyszy wołających o pomoc
i ratuje ich od wszelkiej udręki.

Pan jest blisko ludzi skruszonych w sercu,
ocala upadłych na duchu.
Pan odkupi dusze sług swoich,
nie zazna kary, kto się do Niego ucieka.


Ewangelia wg św. Mateusza 21,28-32.
Jezus powiedział do arcykapłanów i starszych ludu: «Co myślicie? Pewien człowiek miał dwóch synów. Zwrócił się do pierwszego i rzekł: „Dziecko, idź i pracuj dzisiaj w winnicy”.
Ten odpowiedział: „Idę, panie!”, lecz nie poszedł.
Zwrócił się do drugiego i to samo powiedział. Ten odparł: „Nie chcę”. Później jednak opamiętał się i poszedł.
Który z tych dwóch spełnił wolę ojca?» Mówią Mu: «Ten drugi». Wtedy Jezus rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do królestwa niebieskiego.
Przyszedł bowiem do was Jan drogą sprawiedliwości, a wy mu nie uwierzyliście. Uwierzyli mu zaś celnicy i nierządnice. Wy patrzyliście na to, ale nawet później nie opamiętaliście się, żeby mu uwierzyć».


Komentarz do czytań

Pierwszym stopniem kontemplacji, moi umiłowani, jest nieustanne rozważanie tego, czego pragnie Pan, co Mu się podoba, co jest dla Niego miłe. W wielu rzeczach wszyscy Go obrażamy, nasz brak prostoty zraża Jego sprawiedliwą wolę i uniemożliwia nam zjednoczenie się z Nim, przywiązanie się do Niego. Uniżmy się więc pod potężną ręką najwyższego Boga i pośpieszmy się, aby wyłożyć całą naszą nędzę przed oczami Jego miłosierdzia, mówiąc: „Uzdrów mnie, Panie, bym się stał zdrowym, ratuj mnie, bym doznał ratunku” (Jr 17,14), a także: „O Panie, zmiłuj się nade mną; uzdrów mnie, bo zgrzeszyłem przeciw Tobie!” (Ps 41,5).
Kiedy oko serca zostaje oczyszczone przez tego rodzaju myśli, nie żyjemy już z sercem pełnym goryczy, ale w rozkoszy, jaką daje Duch Boży. Nie zastanawiamy się już nad tym, jaka jest wola Boża względem nas, ale jaka jest ta wola sama w sobie. Bóg pragnie życia i nie ma nic bardziej pożytecznego i korzystnego niż zgodzenie się z Jego wolą. Dlatego też starania, jakie podejmujemy, aby zachować nasze życie, powinniśmy również, w miarę możliwości, kierować na to, aby nie zbaczać z drogi, która do niego prowadzi.


    ewangelia.org
IHS

Z życia parafii