Inigo. Niebezpieczne życie Ignacego Loyoli
Na zakończenie rekolekcji odbyło się spotkanie wokół komiksu Inigo. Niebezpieczne życie Ignacego Loyoli autorstwa o. Przemka. Spotkanie z autorem i z komiksem poprowadziła pani Ewa Skrabacz z Radia Doxa.
Data spotkania była nieprzypadkowa: w nocy z 24 na 25 marca Ignacy odbył czuwanie przed figurą Matki Bożej w opactwie Montserrat, gdzie zostawił swój miecz, i symbolicznie porzucił swoje stare życie, żeby stać się rycerzem Chrystusa.
Rekolekcje – Żeby nie ustała twoja wiara
W dniach 22-24 odbyły się rekolekcje, które poprowadził o. Mateusz Ignacik, jezuita, duszpasterz akademicki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.
Tytuł rekolekcji – „Żeby nie ustała twoja wiara” – to słowa wypowiedziane przez Pana Jezusa do św. Piotra, szczególnie aktualne dzisiaj. Ojciec Mateusz podzielił się swoim doświadczeniem wiary, która przechodzi przez różne etapy i punkty zwrotne, co m. in. ilustrował związany baranek.
Droga krzyżowa z chorymi, i … na zwykłej drodze…
Jak przed tygodniem, w naszym kościele odbyły się dwie drogi krzyżowe (nie licząc tych indywidualnych).
O 15.00 była to droga szczególnie z chorymi i dla chorych (choć nie tylko), którzy mogli poczuć, że nie zostają sami w dźwiganiu swego krzyża.
O 18.45 Punkt Ignacjański. Ignacjańskie hasło Szukać i znajdować Boga we wszystkim wyznaczyło drogę krzyżową, pokazując, że droga krzyżowa Jezusa odbyła się na zwykłej drodze… Kolejnym stacjom towarzyszyły nam obrazy, których – w pierwszym spojrzeniu – związek z daną stacją nie był oczywisty… Podążaliśmy z krzyżem i w stronę krzyża, który z każdą stacją stawał się bliższy i jaśniejszy…
Droga krzyżowa z Szarbelem, i z młodzieżą…
Ile razy usłyszysz, jak zegar bije trzecią godzinę, zanurzaj się cała w miłosierdziu moim (…) Staraj się w tej godzinie odprawiać drogę krzyżową (Dz.1572)
Dzwon zabił trzecią godzinę, i ruszyła „pierwsza” Droga krzyżowa w naszym kościele w tegorocznym Wielkim Poście. Rozważania przesycone duchem św. Szarbela poprowadził o. Tadeusz.
Natomiast po Mszy wieczornej, o 18.45 rozpoczęła się „druga” Droga krzyżowa poprowadzona przez młochych z Magisu, gdyż to ich, trzeci piątek miesiąca. Młodzi sami przygotowali rozważania i zaaranżowali oprawę tworząc klimat sprzyjający modlitewnemu zatrzymaniu.
Wielki Post… Wielkie przejęcie…
Wielki Post… to przede wszystkim – jak ukazuje nasz obraz przed ołtarzem – wielkie… przejęcie…
Klaudiusz…
Święty Klaudiusz de la Colombiere… na co dzień stojący bardzo dyskretni w ołtarzu obok Jezusa, dziś miał swój dzień, kiedy wypadło jego liturgiczne wspomnienie. Ukazał nam swoją pogodną twarz ukazując, iż ta pogoda – pomimo nawet ciężkiej choroby – ma swe źródło w spoglądaniu na pogodną twarz Jezusa „trzymaną” w swych dłoniach. To zupełnie inaczej, aniżeli ponura twarz Kaina – prezentowana dziś w I czytaniu – która brała się ze spoglądania zazdrosnym okiem na „swego brata”. To nasz Apostoł Serca Pana Jezusa, który nas uczy jak stać obok Jezusa zwracając uwagę innych na Niego, a nie na siebie.
Dzień Chorego
We wspomnienie NMP z Lourdes, o godz. 18.00, modliliśmy się szczególnie w intencji chorych z naszej parafii. O. Tadeusz – duszpasterz chorych – przewodniczył Mszy św. wygłaszając pełne pokrzepienia słowo zwracających się zarówno do tych obecnych, jak i tych, którzy właśnie z powodów zdrowotnych przybyć nie mogli, a łączyli się z nami za pomocą transmisji internetowej.
Po Mszy św. odbyło się krótkie nabożeństwo przed Najświętszym Sakramentem, a po nim każdy został zaproszony do indywidualnego błogosławieństwa lurdzkiego – Jezus na każdego patrzy indywidualnie, każda choroba, czy jakaś słabość, jest inna. Stąd też niestosowne może być licytowanie się, kto cierpi bardziej, kogo bardziej boli – tylko Bóg zna nasze cierpienie, i tylko On daje uzdrowienie, lub… nadaje sens, gdy nie przychodzi uzdrowienie.