W każdy piątek w naszym kościele, wieczorem, po Mszy św., jest proponowana przestrzeń Spotkania pod Sercem Pana Jezusa – ta przestrzeń nazywa się – Piątkowe Wieczory Modlitewne. Dwa piątki są jednak szczególne, to oczywiście Wielki Piątek i piątek, w którym przypada Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, w tym roku 24 czerwca. Uroczysta Msza św. o godz. 18.00, poprzedzona będzie nabożeństwem czerwcowym, a po Mszy odbędzie się procesja.
(Przedłużeniem tej Uroczystości będzie każda Msza św. w przyszłą niedzielę, tak, by przesłanie Serca Pana Jezusa dotarło do „wszystkich”.)

Z kolei, sam wieczór modlitewny zamienia się w noc modlitewną… w ciszy (pełnej Jego obecności) będzie miała miejsce całonocna Adoracja Najświętszego Sakramentu – ADORACYJNA SZTAFETA. Można przyjść o dowolnej godzinie na dowolnie długą chwilę. W czasie adoracji będzie można też skorzystać z propozycji medytacji, w ramach Punktu Ignacjańskiego, (bo to 4 piątek miesiąca) pt. Hojność Serca Pasterza.

Wyrazem naszego świętowania będzie także, w niedziele, OGRODOWE SPOTKANIE RODZINNE Rozpocznie się ono o godz. 15.00 i zakończy nabożeństwem czerwcowym na placu kościelnym o godz. 17.30. Zapewniamy napoje ciepłe, a w ramach budowania wspólnoty prosimy o przynoszenie tego, co sami chcielibyśmy zjeść lub napić się, i tak, zapewne – jak pierwsi uczniowie – „nikt nie będzie cierpiał niedostatku (…) i każdemu starczy wg potrzeby” (por. Dz 4, 34-35). Przewidziane są również atrakcje dla dzieci.

W piątek na drodze ze Zmartwychwstałym zakończyliśmy Biały Tydzień (zabarwiony kolorem niebieskim, czerwonym, żółtym i zielonym). Tego wieczora był jednocześnie 4 piątek miesiąca, a więc – Punkt Ignacjański. Mottem tego spotkania modlitewnego była WDZIĘCZNOŚĆ, wyrażana na różne sposoby. Przy boku jaśniejącego chwalą Bożą św. Ignacego, który towarzyszył w szczególny sposób, trwało Spotkanie Zmartwychwstałego z dziećmi: pierwszokomunijnymi, rocznicowymi i tymi, które obudziły się w dorosłych:) Przysiadając na ŁAWCE, w stronę Jezusa kierowane były podziękowania słowem, śpiewem, złożeniem kartki, dotknięciem SZATY, a nawet radosnym podrygiwaniem. Radość bycia wspólnotą dzieci jednego NAJEPSZEGO OJCA wyraziliśmy modląc się – w utworzonym na zakończenie wielkim kręgu – tak, jak nauczył nas Pan Jezus.