Piątkowe Wieczory Modlitewne (PWM), i pierwszy DRUGI piątek 2022 r. Najpierw, w nawiązaniu do Ewangelii byliśmy zaproszeni, by w kolejne dni zanosić się nawzajem, kolejnych członków rodziny, na noszach do Pana Jezusa; a potem, nawiązując do postaci Samuela, by się nie dziwić, że nie zawsze inni/bliscy słuchają naszych, a jakże, bardzo dobrych rad. Naszą jedyną troską winno być tylko to, by nasze rady… faktyczne dobre były… a to już tylko w połączeniu z Górą jest możliwe.
Te prawdy przedłożyliśmy Panu Jezusowi na czuwaniu, kontynuując je w duchu Amoris laetitia, przed m-cem towarzyszyła nam „czułość”, tym razem „wolność” – wolność Samuela, i czułość o tych, co z nami pod jednym dachem…

W niedzielę 9 stycznia o godz. 12.00, została zaprzysiężona Parafialna Rada Ekonomiczna, złożona z 5 członków.

Miało to miejsce, tak jak przed 4 tygodniami (kiedy odbyło się zaprzysiężenie Parafialnej Rady Duszpasterskiej) podczas specjalnego nabożeństwa, którego osią przewodnią była modlitwa Anioł Pański, gdzie jak Maryja, powołani mogli na nowo przypomnieć swoje małe zwiastowanie ws. powołania do Rady, a następnie każdy osobiście mógł wypowiedzieć swoje TAK – JESTEM, i złożyć przyrzeczenie:

Ja NN, powołany na członka Parafialnej Rady Ekonomicznej,
przyrzekam wobec Boga, że powierzoną mi funkcję
będę wykonywał według najlepszej swej woli,
zgodnie z moim sumieniem i z przepisami prawa kościelnego.

W szczególności przyrzekam,
że w miarę swych sił i z poczuciem odpowiedzialności
będę wspomagał Proboszcza w działalności pasterskiej i gospodarczej,
mając na względzie tylko chwałę Bożą i dobro Kościoła.

Tak mi dopomóż Bóg! Amen.

I tak… „słowo stało się ciałem!”

Odbyło się drugie posiedzenie Parafialnej Rady Duszpasterskiej. Głównym punktem spotkania było zatwierdzenie Parafialnej Rady Ekonomicznej, której jest „zgodnie ze swoją nazwą, kolegialnym ciałem doradczym, służącym proboszczowi parafii (…) do właściwego administrowania dobrami parafialnymi (nieruchomościami, ruchomościami, finansami oraz prawami majątkowymi) zgodnie z zachowaniem postanowień kanonu 532 KPK”.

Ponadto pojawiła się „wkładka duchowa”, której głównym, oczywistym i nie, przesłaniem było to, że każdy człowiek może nawiązać głęboką osobową wieź z Bogiem. Rada, niczym krasnoludy z Bilbo Bagginsem, rusza po ów Skarb znajdujący się na odległej (a zarazem bardzo bliskiej) Samotnej Górze. W tej wyprawie niezbędne jest badanie swoich poruszeń, stosowanie zasady presupponendum, by rozeznawać i wybierać najlepszą drogę do CELu.

„Słowo stało się Ciałem”, by zamieszkać pośród nas/w nas, by ogród naszego życia na nowo mógł odzyskać swą zieleń/kwiecistość.
Takie jest, m. in., jedno z możliwych przesłań naszej bożonarodzeniowej dekoracji przed ołtarzem.
Z życzeniami, by szare przestrzenie naszego życia, które szpecą ogólny widok naszego ogrodu, stały się tronem, na którym spocznie Księga Słowa, która napełni nasze życie nowym blaskiem. (A przed rokiem było  TAK)