Punkt Ignacjański, a w nim Spotkanie Zmartwychwstałego z uczniami w drodze do Emaus. Droga do Emaus, która rozpoczęła się w tym miejscu, gdzie zakończyła się droga na Golgotę. Jak na drodze krzyżowej występują stacje, które możemy odnaleźć w Piśmie św., i takie których tam brak, tak podobnie i w Drodze do Emaus, mogliśmy być m. in. w domu Kleofasa (stacja II), czy poznać imiennie jego towarzysza Justusa (stacja III).

Kolejnym „stacjom”, jak 2 m-ce wcześniej na „ignacjańskiej” drodze krzyżowej, towarzyszyły obrazy, których – w pierwszym spojrzeniu – związek z daną stacją nie był oczywisty… Podążaliśmy za Paschałem, za światłem, i w stronę  „wielkanocnego” krzyża, który z każdą stacją stawał się bliższy i jaśniejszy… aż do momentu, kiedy wspólnie mogliśmy usłyszeć „Pan rzeczywiście zmartwychwstał!”, i ukazał się wielu osobom w tamtym czasie, ale… także ukazuje się i nam, czego dowodem było świadectwo na zakończenie naszego Spotkania ze Zmartwychwstałym w drodze do Emaus.

W ramach Punktu Ignacjańskiego przygotowana przez rodziny dzieci pierwszokomunijnych

Jak przed tygodniem, w naszym kościele odbyły się dwie drogi krzyżowe (nie licząc tych indywidualnych). 

O 15.00 była to droga szczególnie z chorymi i dla chorych (choć nie tylko), którzy mogli poczuć, że nie zostają sami w dźwiganiu swego krzyża.

O 18.45 Punkt Ignacjański. Ignacjańskie hasło Szukać i znajdować Boga we wszystkim wyznaczyło drogę krzyżową, pokazując, że droga krzyżowa Jezusa odbyła się na zwykłej drodze… Kolejnym stacjom towarzyszyły nam obrazy, których – w pierwszym spojrzeniu – związek z daną stacją nie był oczywisty… Podążaliśmy z krzyżem i w stronę  krzyża, który z każdą stacją stawał się bliższy i jaśniejszy…

W czwarty piątek miesiąca, w którym przypada Punkt Ignacjański – modlitwa w duchu św. Ignacego, dokładnie w 4 tygodnie po Bożym Narodzeniu, modliliśmy się kontemplując obraz, który towarzyszy nam przez ostatni miesiąc przed ołtarzem.
Rozpoczęliśmy w zupełnie ciemnym kościele, gdzie po chwili „zapaliliśmy” światło ikony, która stała się dla nas niczym okno, przez które patrzyliśmy w Inny świat, szukając w nim wskazówek na drogi naszego życia, a szczególnie próbowaliśmy namierzyć w czym „tkwi sęk” w nawiązaniu do sęku w desce, na której został namalowany ów obraz.