W ostatni piątek – 4 piątek miesiąca października – pod patronatem apostołów Szymona i Judy Tadeusza mogliśmy się przyglądać różnym rodzajom powołania, zarówno tym wielkim, jak i mniejszym. Wsłuchiwanie się w wołanie, a czasem delikatny szept, to umiejętność związana z zauważaniem poruszeń. Oprócz powołania życiowego istnieje bowiem także codzienne po-wołanie, jakby za-wołanie. To, do czego jesteśmy wezwani i jak woła do nas Pan mogliśmy nasłuchiwać po Mszy św. podczas Punktu Ignacjańskiego. W głębokiej ciszy, w Obecności Pana Jezusa w Najśw. Sakramencie każdy z licznie zgromadzonych mógł spróbować usłyszeć swoje imię, którym zwraca się Pan Bóg do niego zapraszając do czegoś: czy to bezpośrednio, czy też przez inne osoby, a może nawet przez sen…;) Nie trzeba się obawiać tego wołania, czy nawet po-wołania, gdyż Pan przekonuje nas: „Nie lękaj się, bo cię wykupiłem, wezwałem po imieniu – tyś moim.” (Iz 43, 1)
Tak się składa, że św. Małgorzata Maria Alacoque stojąca w naszym ołtarzu głównym obok Pana Jezusa jest często zasłaniana przez ekran. Czy to jej przeszkadza, że ludzie na nią nie patrzą, że staje się mniej widoczna? Ależ nie, bo dla niej najważniejsze jest, że stoi blisko P. Jezusa, który swoją prawicą poniekąd na nią właśnie wskazuje. 
… to nowa propozycja, która jest zaproszeniem dla wszystkich,
W pierwszy piątek października razem z Maryją Matką Różańcową, która zmieniła kierunek wiatru w morskiej bitwie pod Lepanto patrzyliśmy na Serce Jezusa z wiarą i nadzieją, że i my możemy otrzymać wsparcie w naszych zmaganiach, i dojść do zwycięstwa tam, gdzie trudno w nie uwierzyć… 