– Ten, który w szykach prowadzi ich wojsko, wszystkie je woła po imieniu. (Iz 40,26)

Moja gwiazda (w prezbiterium)… Możesz wybrać dla siebie lub też podarować komuś innemu. Na znak, ku pamięci, wyrażenie wdzięczności, zarazem pragnienia, byś zawsze ty, lub ktoś trwał przy Panu, a Pan naprowadzał go na właściwe orbity.

Po latach, po ukończeniu szkoły, ojciec wiezie syna, który powraca na wieś po ukończeniu szkoły w mieście. W pewnym momencie ojciec zagaduje syna, że oto nadchodzi czas, by ściąć jesion, który posadził wiele lat wcześniej jeszcze przed narodzinami syna, i że z tego jesionu zrobi dla syna ławkę w kościele. Zapada milczenie… po chwili syna odpowiada: “Ojcze, ale ja już nie wierzę…” I znów cisza, i po dłuższej chwili ojciec odpowiada: “Synu, i tak zrobię tę ławkę, niech na ciebie czeka” (por. Wiesław Myśliwski, Nagi sad).

Opowiadanie ukazuje, że taką gwiazdkę, możemy komuś podarować zarówno w przypadku, gdy ktoś jest blisko (by ona przypominała mu o nieustannym trwaniu, pobudzał do wdzięczności), jak i wówczas, gdy ktoś się gdzieś oddalił, by na niego czekała, i w końcu na nowo, jak kiedyś Mędrcom ze Wschodu, wskazała właściwy kierunek i przyprowadziła do Jezusa. Może to też być gwiazdka dla kogoś kto już odszedł do Pana, ku naszej o nim pamięci.
Każdy – w swoim czasie – będzie mógł otrzymać certyfikat danej gwiazdy.