W drugi czwartek marca kolejny raz mogliśmy zaczerpnąć z duchowości św. Szarbela. Tym razem poznawaliśmy czas jego studiów. Usłyszeliśmy o niezwykłym posłuszeństwie Świętego, jak również o wsłuchiwaniu się w przykład i rady swojego mistrza duchowego nt. umiłowania Eucharystii, ciszy wewnętrznej oraz czystości serca. Mogliśmy zadać sobie także pytanie, czy mamy albo pragniemy mieć takiego mistrza, który nas inspiruje i prowadzi w życiu. Mogliśmy pytać też, czy sami możemy stawać się dla innych kimś, kto pociągnie do bliższej więzi z Chrystusem. Tylko bez Niego bowiem, nie możemy istnieć…
I jak zwykle była koronka i namaszczenie olejem św. Szarbela.
Szarbel i więź z Chrystusem
